Benim yaşadıklarımdan öğrendiğim, yaşadıklarımdan ve okuduklarımdan ibaret

Yaşadıklarımdan ders çıkarırken, okuduklarımdan da bilgiler çıkartmayı öğrendim. Ama en önemlisi ise bu dünyadan bir toz zerreciği bile götüremeyecekken yanımda götürebileceğim bir şeyi keşfettim. Eminim nasıl olur, biz bu dünyadan beraberimizde götürecek hiçbir şey göremiyoruz, bilmiyoruz dediğiniz duyar gibiyim. Ama bir şey var, ne mi? Tabiki yaşadıklarınızdan öğrendikleriniz, ve içinize sindirdiğiniz ve sizin için önemli olan okuduklarınızda çıkardığınız notlar, dersler, kısaca edindiğiniz bilgiler.

Bu nedenle benim için ruhumu beslemek yerine göre midemi beslemekten daha önemli oldu hep. Okuduğum her kitap bana yeni dünyalar açtı. Her defasında okuduklarıma farklı açılardan bakmayı, ve sorular üretmeyi öğrendim. Ve her sorunun cevabını başka bir kitapta, ya da aynı kitabı birkaç defa okuyarak buldum. Ben bilgiyi çok aradım ve hala arıyorum. Kitaplar yalnızlığımın ve arayışlarımın en büyük yardımcısı ve destekçisi oldu. Onlar bana içime bakmayı öğretti, bir bakıma kendimi bana tanıttı. Tanıdığım her bende başka benler gördüm. Bazen benden uzak, bazen bende daha içeri. Bazen de başkalarında beni gördüm, hüzünlendim, kimi zaman neşelendim. Ama her defasında yeni bir şeyler keşfetmenin heyecanını duydum. Her bulunan cevap başka soruları getirdikçe -işte biraz daha yaklaşıyorum- diyordum.

Ama okumalarım hiçbir zaman körü körüne olmadı. Yeri geldi okuduğum satırların sözcüklerini tek tek irdeledim, irdeliyorum. Bir sözcüğün altındaki birçok anlamı keşfettim, ve bu bana büyük haz ve heyecanlar yaşamama vesile oldu. Kendimce araştırdım, kurcaladım, bilgilendikçe yeni bilgilere susadım. Hayatın anlamını bulmaya çalıştım. Ama onu çevremde değil, doğada ve kendimde aradım ve buldum. Her bir buluş başka bir keşfi de beraberinde getiriyordu. keşfediyorum. Bu öyle bir şeydi ki, bu dünyadaki kelimeler bu duygunun karşısında kifayetsiz kalıyordu.

Bu edindiğim bilgiler bana ne geçmişten, ne gelecekten geliyordu. Bu bilgiler bana yaşadığım andan geliyordu. Bu da doyumsuz hazlar yaşamama sebep oluyor, kendimi küçük bir çocuğun ilk kelimesini söylemesi gibi sonsuz bir mutluluk veriyordu.

Ve neyi öğreniyorsunuz biliyor musunuz? Her okuduğunuzun gerçek olmadığını, okuduklarınızı ayırt etmeyi öğreniyorsunuz. Bir şey daha öğreniyorsunuz bu arada; ayrıntıda yaşadığınız hayatın sonsuz resmini görmeye başlıyor, plan içindeki planı algılıyorsunuz. Ama bunu üzücü bir yanı var, o da bunları bilip de dile getirememek. Çünkü gördüğünüz(!) şeyleri kelimelere dökmeye başladıkça saçmalamaya başladığınız fark ediyorsunuz. İşte -Söyleyen bilmez, bilen söylemez- sözünün ispatı da bu olsa gerek.

Bu nedenle okumak benim için hazların en büyüğü.
14 Mart 2021